วิกฤตการณ์, วิกฤติการณ์ หมายถึง น. เหตุการณ์อันวิกฤติ เช่นเกิดวิกฤติการณ์ทางการเมือง.
น. เหตุการณ์อันวิกฤติ เช่นเกิดวิกฤติการณ์ทางการเมือง.
น. เวลาอันวิกฤติ เช่น ในวิกฤติกาลข้าวของมีราคาแพงและหาซื้อยาก.
น. เวลาอันวิกฤติ เช่น ในวิกฤติกาลข้าวของมีราคาแพงและหาซื้อยาก.
[วิกน] ว. ไม่ปรกติ, แปลกไป, ไม่สมบูรณ์, อ่อนแอ, เช่น รูปร่างวิกลหน้าตาวิกล, บางทีใช้เข้าคู่กับคำ วิการ เป็น วิกลวิการ เช่นรูปร่างวิกลวิการ. (ป., ส.).
[วิกนจะหฺริด] ว. มีความประพฤติหรือกิริยาผิดปรกติเพราะสติวิปลาส เช่น เขาเป็นคนวิกลจริต ร้องไห้บ้างหัวเราะบ้างโดยไม่มีสาเหตุ, เป็นบ้า.
[วิกะสิด] ก. บาน, แย้ม. (ป., ส.).
ว. วิกฤต. (ป. วิกต).